Δυστυχώς (ή ευτυχώς) μάς απέλυσαν. Τι κάνουμε; Σίγουρα δεν βάζουμε το κεφάλι κάτω.
Πολλοί έχουμε δει την ταινία «ραντεβού στον αέρα», όπου ο Τζορτζ Κλούνεϊ υποδύεται έναν επαγγελματία που ειδικεύεται στο να… απολύει. Αφού ανακοίνωνε στον «τυχερό» την απόλυση, έκλεινε με το εξής παρηγορητικό: «Στην ίδια θέση με σένα βρέθηκαν αυτοί που έφτιαξαν αυτοκρατορίες». Οσο κι αν φαίνεται ως παρηγοριά, πρόκειται για μια αλήθεια. Είναι αμέτρητες οι ιστορίες που διαβάζουμε, σύμφωνα με τις οποίες η απόλυση αποτέλεσε για πολλούς επαγγελματίες την αφετηρία για μια νέα επιτυχημένη ζωή. Και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά σε όλους εμάς τους επαγγελματίες που εδώ και περίπου δύο δεκαετίες βλέπουμε συναδέλφους να απολύονται και ύστερα από λίγο καιρό τους ζητάμε… δουλειά!
Η θεωρία του «ξοβολέματος»
Δεν είναι οι εξαιρέσεις. Είναι ο κανόνας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με τη θεωρία, ο άνθρωπος «αγαπάει» και «προτιμά» αυτό που γνωρίζει ή που του είναι περισσότερο οικείο. Οι αγγλοσάξονες το λένε με μία παροιμία: «καλύτερος διάβολος είναι αυτός που γνωρίζεις». Ετσι, παιδιά που είχαν γονείς μισθωτούς τείνουν να γίνονται μισθωτοί – υπάλληλοι. Μπορεί να κάνουν καλές σπουδές, να έχουν προσόντα και να ακολουθήσουν μια ανοδική πορεία, αλλά ως μισθωτοί. Παιδιά ελεύθερων επαγγελματιών τείνουν να γίνονται ελεύθεροι επαγγελματίες. Δεν ακολουθούν κατ’ ανάγκη το επάγγελμα των γονιών. Επίσης, παιδιά επιχειρηματιών τείνουν να γίνονται επιχειρηματίες.
Λέμε «τείνουν» διότι ένας βασικός κανόνας στην ψυχολογία είναι ότι δεν υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ αιτίας και αιτιατού. Απλώς στατιστικά έχουν παρατηρηθεί κάποιες συσχετίσεις. Οπως επίσης έχουν παρατηρηθεί συσχετίσεις με αντιδραστικές συμπεριφορές. Για παράδειγμα, παιδιά ιατρών (ελεύθερων επαγγελματιών) αντιδρούν και αποφεύγουν να γίνουν γιατροί και ελεύθεροι επαγγελματίες.
Με λίγα λόγια είναι πολύ σπάνιο ένα παιδί στην εφηβεία να προετοιμάζεται ενσυνείδητα και με απόλυτη σιγουριά για το επαγγελματικό του μέλλον. Εξάλλου δεν έχει επαγγελματικές εμπειρίες. Οι εικόνες του περιορίζονται σε αυτά που βλέπει από τους άλλους και από αυτά που του μεταφέρονται. Τι του μεταφέρεται και πως αποκωδικοποιείται το μήνυμα; Οχι πάντα αντικειμενικά.
Ετσι, λοιπόν, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν σπουδάσει αυτό που ήθελαν και το κυριότερο ότι ακολουθούν το επάγγελμα που τους αρέσει ή που τους ταιριάζει περισσότερο ή στο οποίο μπορούν να ανταποκριθούν περισσότερο. Το χειρότερο από όλα είναι όταν κάποιος πιστεύει ότι η σημερινή δουλειά είναι ό,τι καλύτερο, διότι δεν έχει τα προσόντα και τις ικανότητες να έκανε κάτι άλλο ή αυτό που θα του άρεσε.
Βέβαια, στην πράξη ελάχιστοι παραδέχονται ότι έχουν κάνει λάθος επιλογές. Οχι διότι είναι εγωιστές, αλλά επειδή έτσι πιστεύουν. Χρειάζεται μεγάλη και ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας για να διαπιστώσουμε εάν η ζωή που κάνουμε και που δεν θέλουμε να χάσουμε είναι αυτή που μας αρέσει ή απλώς έχουμε βολευτεί με αυτήν.
Τέλος, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την κατηγορία των ανθρώπων που πείθουν τον εαυτό τους ότι κάνουν ακριβώς αυτό που θέλουν.
Οπως υπάρχουν όλες αυτές οι κατηγορίες – καταστάσεις, υπάρχουν και αυτοί που είτε από τύχη είτε από σωστή επιλογή κάνουν σήμερα αυτό που ήθελαν και που τους ταιριάζει.
Η δυσκολία
Είτε ανήκει κάποιος στη μία, είτε στην άλλη κατηγορία η απόλυση αποτελεί μία πολύ δύσκολη κατάσταση για πολλούς λόγους.
Πρώτος και ίσως ο κυριότερος λόγος είναι ότι μας χαλάει τον προγραμματισμό και μας «ξεβολεύει» από αυτό που είχαμε συνηθίσει.
Δεύτερος βασικός λόγος έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση.
Τρίτος και επίσης σπουδαίος λόγος είναι η αβεβαιότητα που προκαλεί για το μέλλον, ενισχύοντας την ανασφάλεια και το στρες.
Τέσσερα στάδια
Η σωστή αντιμετώπιση αυτής της δύσκολης κατάστασης απαιτεί τέσσερα βασικά στάδια:
1ο στάδιο: προσδιορίζουμε με τον εαυτό μας ακριβώς τη βασικότερη αιτία για την οποία μας στεναχωρεί η απόλυση (πχ μας θίγει, μας ρίχνει την αυτοεκτίμηση, νοιώθουμε αδικημένοι, ερχόμαστε σε οικονομικό αδιέξοδο, καταστρέφονται ή πάνε πίσω τα σχέδιά μας κλπ).
2ο στάδιο: τοποθετούμε με τον εαυτό μας το συναίσθημα μετά την απόλυση στη σωστή διάσταση. Γιατί μας θίγει τόσο πολύ, τι μέγεθος έχει πραγματικά το οικονομικό πρόβλημα που δημιουργείται, τι έννοια έχει το αν και πόσο αδικηθήκαμε κλπ.
3ο στάδιο: κάνουμε την αυτοκριτική μας όσο το δυνατόν πιο ειλικρινά και αντικειμενικά. Καταγράφουμε τα θετικά και τα αρνητικά μας σημεία.
4ο στάδιο: καταστρώνουμε τα σχέδια για την επόμενη μέρα. Διότι η ζωή συνεχίζεται και μετά την απόλυση και όπως θα δούμε μπορεί να είναι καλύτερη. Είναι στο χέρι μας.
Η μέθοδος
Για να μπορέσουν όλα αυτά να λειτουργήσουν σωστά και να είναι αποτελεσματικά θα πρέπει πρώτα από όλα να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας. Είναι απαραίτητο να περάσουμε κάποιο διάστημα χωρίς να σκεφτόμαστε και να κάνουμε τίποτα πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε με τον εαυτό μας και να καταστρώνουμε σχέδια. Ακόμα και τις ώρες που δεν σκεφτόμαστε, ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται όλα τα σκόρπια δεδομένα που έχουμε, τα ιεραρχεί, τα ταξινομεί και προετοιμάζει το έδαφος για πιο αποτελεσματική ανάλυση.
Επομένως, τα βήματα μετά την ανακοίνωση της απόλυσης είναι τα εξής:
Η είδηση
Ανακοινώνουμε την απόλυσή μας στην οικογένειά μας και μιλάμε για την εξέλιξη αυτή και για τα συναισθήματά μας με πρόσωπα που τα νιώθουμε πολύ δικά μας (σύζυγος, αδέλφια, φίλοι κλπ).
Αποζημίωση και χάρηκα πολύ
Παίρνουμε την αποζημίωση, την καταθέτουμε στον τραπεζικό λογαριασμό μας και στη συνέχεια επιστρέφουμε στην εργασία όπου χαιρετάμε και ευχαριστούμε τους συναδέλφους, τη διεύθυνση και την εργοδοσία για τη συνεργασία που είχαμε. Οσο πικραμένοι κι αν είμαστε, δεν πρέπει να κλείνουμε πόρτες. Μάλιστα κάποιοι συστήνουν να ανοίξουμε έναν νέο τραπεζικό λογαριασμό για να καταθέσουμε την αποζημίωση, σηματοδοτώντας έτσι μια νέα αρχή. Επίσης, συστήνουν να κάνουμε πάρτι με φίλους και συναδέλφους για να γιορτάσουμε την απόλυση. Δεν γνωρίζω για το τελευταίο πόσο δόκιμο και πόσο εφικτό είναι, καθώς μπορεί από μερικούς να ερμηνευθεί ως «υστερική αντίδραση» ή ως κάτι «ειρωνικό» ή «αλαζονικό».
ΟΑΕΔ
Γραφόμαστε στον ΟΑΕΔ και ζητάμε έναν σύμβουλο απασχόλησης. Ζητάμε να ενημερωθούμε για όλα τα επιδόματα, τα επιδοτούμενα προγράμματα και τις εναλλακτικές που έχουμε.
Γυμναστήριο
Δίνουμε στον εαυτό μας όσο χρόνο γίνεται περισσότερο για να ηρεμήσει και να μην ασχολείται με την αναζήτηση εργασίας. Ο χρόνος αυτός εξαρτάται φυσικά από τις οικονομικές υποχρεώσεις. Στο διάστημα αυτό προσπαθούμε να ηρεμήσουμε, να ξεκουραστούμε, να ζήσουμε περισσότερο με την οικογένεια και τα παιδιά μας, να δούμε φίλους, να πάμε στο γυμναστήριο, να διαβάσουμε και να ενημερωθούμε για τις τάσεις της αγοράς και τέλος πάντων να κάνουμε ό,τι δεν προλαβαίναμε να κάνουμε μέχρι σήμερα.
Παίρνει φωτιά το Linkedin και το facebook
Σε όλο αυτό το διάστημα της «ηρεμίας» ξεκινά εντατικό πρόγραμμα δικτύωσης. Πρώτο βήμα είναι να μελετήσουμε την ατζέντα με τα τηλέφωνα και τις κάρτες. Κάνουμε ξεκαθάρισμα και ιεραρχούμε τις γνωριμίες μας. Δεν ψάχνουμε δουλειά, δεν ζητάμε δουλειά. Ανοίγουμε λογαριασμό στο Linkedin (αν δεν έχουμε ήδη) και σε άλλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης που μας αρέσουν (πχ facebook). Ανανεώνουμε τα στοιχεία μας και αναζητάμε και μιλάμε με φίλους. Ανταλλάσσουμε πληροφορίες, άρθρα, ανέκδοτα κλπ. Ξαναβρίσκουμε παλιούς συμφοιτητές, συμμαθητές, φίλους. Ξαναζεσταίνουμε παλιές γνωριμίες.
Νοικοκύρεμα
Σε όλη αυτή την περίοδο πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα οικονομικά μας. Η περίοδος «ηρεμίας» δεν σημαίνει μόνο γυμναστήριο, ταξίδια και «shopping therapy». Κυρίως σημαίνει ότι βάζω τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις σε μία σειρά για να μειώσουμε το επίπεδο άγχους. Το στρες μειώνεται κατακόρυφα όταν γνωρίζουμε τις υποχρεώσεις και σιγά σιγά τις τακτοποιούμε. Δεν μειώνεται το στρες όταν αναβάλλουμε για αύριο τη λύση των προβλημάτων.
Μέτρα λιτότητας
Καταγράφουμε με ακρίβεια την οικονομική μας κατάσταση, δηλαδή τις πηγές εσόδων (αποζημίωση, επιδόματα – βοηθήματα ανεργίας, επιδοτούμενα σεμινάρια για άνεργους, ενοίκια, εισοδήματα συζύγου κλπ) και τις υποχρεώσεις (δαπάνες σπιτιού, έξοδα παιδιών, δάνεια, κάρτες κλπ). Τα έσοδα και οι υποχρεώσεις καταγράφονται σαν βιβλίο «εσόδων – εξόδων» με μεγάλη λεπτομέρεια σε εβδομαδιαία και μηνιαία βάση. Σε αυτό θα βοηθούσε να πάρουμε ένα ημερολόγιο και να γράφουμε κάθε μέρα τα έσοδα και τα έξοδα. Στη συνέχεια να σημειώνουμε το σύνολο σε εβδομαδιαία βάση και όλα αυτά να τα συγκρίνουμε με το τι είχαμε προϋπολογίσει από την αρχή του μήνα. Με τον τρόπο αυτό θα διαπιστώσουμε το κατά πόσο ακριβείς είμαστε με τις προβλέψεις και κυρίως αν έχουμε σωστή άποψη για την οικονομική μας κατάσταση. Το κυριότερο είναι ότι θα μας βοηθήσει να μάθουμε την πραγματική εικόνα.
Αναζήτηση εσόδων
Μαζεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερη ρευστότητα μπορούμε: ζητάμε δανεικά που δεν μας έχουν επιστραφεί, πουλάμε αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε. Στην ανάγκη πουλάμε αυτοκίνητα και σπίτια. Ενημερωνόμαστε και κάνουμε χρήση όλων των επιδομάτων και βοηθημάτων που δικαιούμαστε ως άνεργοι.
Μείωση δαπανών
Περιορίζουμε τις σπατάλες στο ελάχιστο δυνατόν. Δεν κόβουμε το φαϊ, ούτε την έξοδο, ούτε το γυμναστήριο. Απλά δεν πάμε ταξίδια αναψυχής κάθε εβδομάδα στο εξωτερικό, δεν τρώμε κάθε βράδυ έξω, δεν γραφόμαστε στο ακριβότερο γυμναστήριο-spa της Ελλάδας. Αλλάζουμε συνήθειες και μαγειρεύουμε και τρώμε σπίτι, πάμε μια απλή βόλτα, επιλέγουμε ένα οικονομικό γυμναστήριο, χρησιμοποιούμε συγκοινωνίες κλπ.
Ρύθμιση χρεών
Με τη βεβαίωση του ΟΑΕΔ ότι είμαστε άνεργοι επισκεπτόμαστε τις τράπεζες στις οποίες έχουμε δάνεια και κάρτες. Ενημερώνουμε ότι είμαστε άνεργοι και ότι μπορεί να υπάρξουν δυσκολίες στην αποπληρωμή κάποιων δόσεων και ορισμένο χρονικό διάστημα. Η ενημέρωση γίνεται και γραπτώς και ζητάμε αναχρηματοδότηση ή άλλου είδους ρύθμιση. Υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές: πάγωμα δόσεων, αποπληρωμή πιστωτικής κάρτας με χαμηλότοκο καταναλωτικό δάνειο, μεταφορά υπολοίπων, επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου για μείωση της δόσης κλπ. Αυτό που πρέπει να ξέρουμε ότι μετά τη γραπτή ενημέρωση για την κατάστασή μας, το πρόβλημα θα το έχει η τράπεζα σε περίπτωση αδυναμίας να πληρώσουμε κάποια ή κάποιες δόσεις.
Interview στον εαυτό μας
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι η πιο δύσκολη συζήτηση γίνεται με τον εαυτό μας. Ηρθε η ώρα να ρωτήσουμε και να απαντήσουμε στις εξής ερωτήσεις:
- Τι έμαθες από την προηγούμενη δουλειά σου;
- Τι έμαθες από την απόλυση μέχρι σήμερα;
- Τι θα ήθελες πραγματικά να κάνεις;
- Τι γνωρίζεις, τι μπορείς να κάνεις;
- Εχεις σκεφτεί πως θα το κάνεις;
- Υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας;
- Ποια δουλειά σου αρέσει;
- Γνωρίζεις ποιες είναι οι συνθήκες στην αγορά;
- Εχεις κάποια καλή ιδέα;
- Εχεις λεφτά να χρηματοδοτήσεις την ιδέα σου;
- Αν δεν έχεις, μπορείς να βρεις λεφτά;
- Πόσο ρίσκο είσαι διατεθειμένος να πάρεις;
- Μήπως μπορείς να βρεις συνέταιρο;
- Ρώτησες για επιδοτούμενα προγράμματα; Τα μελέτησες καλά;
- Εκανες έρευνα αγοράς;
- κλπ κλπ.
Η απόφαση
Οταν απαντηθούν όλες οι κρίσιμες ερωτήσεις που επιλέξαμε να θέσουμε στον εαυτό μας, αφήνουμε περιθώριο μερικές μέρες. Ορίζουμε μια ημερομηνία, κατά την οποία θα αποφασίσουμε και θα το ανακοινώσουμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους υπόλοιπους.
Υλοποίηση
Ξυπνάμε το επόμενο πρωί, φοράμε το καλό μας χαμόγελο, παίρνουμε την τσάντα μας και τρέχουμε με φόρα στη νέα μας ζωή με την αυτοπεποίθηση της επιτυχίας.
Πηγή: newspark.eu
Παίρνει φωτιά το Linkedin και το facebook
