Σ’ ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό, λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλον.
Μια μέρα έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. O ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ.
Προτού ακόμα ανέβει στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στον χασάπη στον οποίο χρωστάει 100 ευρώ. O χασάπης το παίρνει και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.
O κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην ιερόδουλη του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.
Εκείνη τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές στα δωμάτιά του. Όπως αφήνει όμως το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που κατεβαίνει από το δωμάτιό του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει.
Τελικά, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν!
Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση;
